Het moet worden gezegd: De machtigste man van Alphen vertegenwoordigt alles wat je van een goede burgervader verwacht. Hij is aimabel, een beetje afstandelijk, hij weet wat hij wil en kan bijna koninklijk minzaam glimlachen.
Als zijn gemeente geraakt wordt door een grote ramp beleeft hij zijn finest hour en nadat hij op die charter wordt uitgeroepen tot de beste bestuurder van het jaar schrijft hij daar een licht ronkend boekje over.
Twee fusies en een goed boek
Naast de fusie van de drie gemeenten doet hij er op zijn vrije middagen nog een fusie op een nog platter platteland bij en het zou me niet verbazen als hij daarnaast nog één goed boek per week leest. Het is een beetje jammer dat hij zichzèlf een topbestuurder vind, want anders had ìk hem die titel graag gegeven.
Bestuurders en democratie
Dat bestuurders zelden democraten in hart en nieren zijn is een gegeven sinds de nadagen van de Romeinse keizers. Macht voelt wel lekker en menig bestuurder weet na een tijdje pluche dat zijn volgende carrièrestap meer wordt beïnvloed door zijn medebestuurders dan door de kiezers. Gelukkig is de burgemeester professioneel genoeg om dat niet te uitgebreid te etaleren. Hij kent het oude adagium dat tussen droom en daad de gemeenteraad staat en weet heel goed wanneer hij het tuig moet laten vieren of aantrekken.
Het ging fout
Tijdens een vergadering van de excuustruzen van de stuurgroep van de fusie viel De Zonnekoning hard uit zijn rol. Het kan de temperatuur in de vergaderzaal zijn geweest, het was misschien een lange inspannende dag, maar opeens pakte de altijd zo gereserveerde roerganger royaal uit tegen de leden van de klankbordgroep die het lef hadden om in het openbaar een hem onwelgevallige mening te geven over het fusieproces.
Hulpeloos
Had iemand hem toen maar een glaasje water gegeven, maar niemand kwam de ongelukkige bestuurder te hulp. Zijn saletjonkers bleven een beetje appelig de zaal inkijken en behoedden hem niet voor zijn tweede vergissing. Want nadat hij in één ademteug democratisch verkozen vertegenwoordigers schoffeerde haalde hij hard uit naar de bewoners van de ommelanden. Hij had de naamgevingsprocedure nog zó goed uitgelegd, maar de burgers van de dorpen wilden maar niet begrijpen dat bij het kiezen van de nieuwe naam de naam van de kern niet verdwijnt, maar dat het slechts gaat om de administratieve naam. Dat zou hij hen nog één keer komen uitleggen, de sufferds.
Uitglijder
Als hij in goede doen was geweest had hij deze uitglijder niet gemaakt. Tijdens eerdere vergaderingen had hij vakbekwaam een quasi-referendum erdoor gekregen. Hij had er eigenhandig voor gezorgd dat een hem onwelgevallig naamgevingsadvies zo werd bijgesteld dat de naam van de grootste kern er toch in terug kwam. Alles wat hij nu nog moest doen was rustig afwachten tot de gemeenteraden zijn besluit gingen nemen. Zelfs als de raden het niet eens worden krijgt hij zijn zin. De burgemeester had kunnen zwijgen; hij had al gewonnen.
Vakantie
Ook de groten der aarde hebben af en toe rust nodig. Even de boog ontspannen om daarna weer met volle overtuiging zijn werk op te pakken. Misschien kan één van zijn vertrouwelingen een weekje op een zonovergoten eiland voor hem boeken dat niet gereorganiseerd hoeft te worden. Ik wens hem een spoedig herstel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten